Op de goede weg!

Bijna twintig jaar gelden alweer, dat ik in aanraking kwam met Natural Horsemanship en 'anders' werken met je paard. De aanleiding voor mij om verder te kijken dan de reguliere lessen die toen der tijd gegeven werden was een pony genaamd Bono.

Ik was al enige jaren bezig om paarden/ pony's  op te kopen die afgekeurd waren en voor de slacht stonden op de paardenmarkt Utrecht. Ik wilde een verandering maken, al was het maar voor 1 paard (of pony).

Op de vroege maandagochtend ging ik samen met een vriendin weer naar de markt. Wanneer alle paarden verkocht zijn blijven er altijd wat paarden over, die opgekocht worden door de slachters. Deze gaan dan vaak op transport naar België of Frankrijk. Tussen alle dravers, oude paarden met doorgezakte rug en duidelijk zieke paarden stond daar een haflo hengst. Onder de modder, met dreads in zijn manen en staart. Onrustig wat om zich heen kijkend.

Ik werd voor gek verklaard dat ik interesse had. Hij staat er toch niet voor niets? Ik heb de gok genomen en hem gekocht. Thuis alsnog laten keuren door een dierenarts...... hij was gezond!

Twintig was ik en mijn liefde voor de paarden en mijn durf was groter dan mijn kennis op dat moment :). Na een periode van gewenning ben ik begonnen met het beleren. Hij werd rond de vier geschat en had duidelijk nog weinig zorg en training gehad.

De gewenningsfase van het beleren verliep rustig en goed. De ruiter en het zadel accepteerde hij makkelijk. De fase van het doorrijden gaf meer uitdaging. Het leek wel een oude man! Al snel werd gedacht dat hij toch niet gezond was. Hij was zo mat, leek wel depressief! Een rondje dierenarts, kliniek Utrecht, ze konden het niet vinden.

Via via hoorde ik van een 'holistisch dierenarts' Eric Laarakker. Bono ingeladen en op pad. Daar hoorde ik voor het eerst dat hij inderdaad depressief was door de vele veranderingen in zijn  jonge jaren, welke hij moeilijk kon verwerken. Verhuizing, castratie, inrijden, het was hem een beetje teveel geworden en hij trok zich terug.

Door deze situatie werd ik mij bewust dat ik eigenlijk nog heel weining afwist van paarden en wilde mij graag hierin scholen. Ik vond een holistische opleiding in België, de ISPH, en schreef me in. Er ging een wereld voor me open. Ik dank mijn basis dan ook aan Marion Robesin, oprichtster van de ISPH. Bij haar heb ik geleerd naar de paarden te kijken en te luisteren!

Ik had een goed lopende autorijschool op dat moment en volgde de opleiding voor mijn eigen ontwikkeling. In eerste instantie had ik niet de intentie om er mijn beroep van te maken. Hoe anders kan het lopen :).

Toch merkte ik na het afronden van de opleiding dat ik graag meer wilde weten over het trainen. Met name paarden met bewegingsproblemen hadden mijn aandacht. Twintig/ vijftien jaar geleden was de relatie tussen trainen en fysieke problemen nog weinig bekend. Antoine de Both was de eerste toendertijd die de link legde tussen fysieke problemen en training. Vandaaruit begon mijn zoektocht in het verbeteren van bewegingsproblemen door training, ondersteund door behandeling. Na Bono volgde nog vele paarden die een tweede kans kregen en die bijdroegen aan mijn leerproces. Paarden met ernstige gedragsproblemen of ernstige bewegingsproblemen en afgeschreven of afgekeurd waren. Kan training deze paarden nog helpen?

Ondertussen zeg ik volmondig ja! In de meeste gevallen. Is een proces degeneratief en onomkeerbaar? Dan is het stabiliseren en het verminderen van de pijn door overbelasting om de kwaliteit van leven te behouden wellicht het hoogst haalbare. Komt de levenskwaliteit in het gedrang? Ook dan zul je je verantwoordelijk moeten nemen.

Echter, wanneer je er bij bent voordat het slijtage proces zijn werk heeft kunnen doen, is het daadwerkelijk verbeteren nog vaak mogelijk.

Ondertussen heb ik vele honderden paarden (en hun ruiters) geholpen om weer samen op een goede weg verder te gaan. En gelukkig.... ondertussen is Natural Horsemanship en de relatie tussen training en bewegingsproblemen niet meer uniek en bijzonder. Steeds meer mensen raken zich bewust van de koppeling en de invloed van de training op de bewegingskwaliteit van het paard. Ook steeds meer instructeurs geven les op basis van Natural Horsemanship en biomechanica, klassieke of academische rijkunst. Dit is een super ontwikkeling!

Ik dank mijn ontwikkeling aan de pioniers en de paarden die een tweede kans nodig hadden. Ondertussen ben ik alweer twintig jaar werkzaam als trainer en instructeur met specialisatie Natural Horsemanship en Klassieke/ Academische Rijkunst. Ik kan me geen mooier beroep voorstellen!